Różanecznik

Różanecznik (łac. Rhododendron) jest to roślina taksonomicznie zaliczana do rodziny wrzosowatych.  Stanowi  roślinę obcego pochodzenia , której geneza  sięga Chin. Są to rośliny o zimozielonej charakterystyce i atrakcyjnych kwiatach.  W Polsce introdukowane i regularnie wzbogacane o nowe odmiany. Pomimo niełatwych do spełnienia warunków uprawowych, roślina ta stanowi jeden z najczęściej spotykanych w ogrodach materiał nasadzeniowy. Rekompensuje trudy pielęgnacyjne pięknymi kwiatami i atrakcyjnym wizualnie  pokrojem.

MORFOLOGIA

Morfologicznie rośliny te charakteryzują się zwartym pokrojem i różnymi , zależnie od odmiany i warunków atmosferycznych gabarytami docelowymi rozwoju. W środowisku naturalnym istnieją egzemplarze , które odznaczają się nawet 30 m wysokości. Natomiast w naszych warunkach najwyższe osobniki osiągają 5 m wysokości. Przeciętnie rośliny te osiągają w naszych warunkach klimatycznych 2-3 m wysokości. Oczywiście te które cechują się dużymi wartościami docelowego dorastania. Są także odmiany o niskich parametrach wielkościowych – 0,5 – 1 m.  Liście tych roślin są duże i zielone (są także odmiany  z żółtym akcentem kolorystycznym na liściu – Goldflimmer) , pozostają na roślinie przez cały rok . 

Z tego tytułu potrzebują wody także w okresie zimowym, której brak często objawia się tzw. suszą fizjologiczną. Typowymi symptomami tego zjawiska są więdnięcie i zwijanie się liści. Po podlaniu odzyskują one turgor i jędrność. Kolejną i ostatnia częścią fizjonomii jest kwiat. Są to kwiatostany  usytuowane na szczytach pędów i tworzące baldachogrona. Na przestrzeni lat pojawiło się wiele kultywarów tej rośliny, które między innymi odznaczają się różnymi barwami kwiatów. Najwięcej jest odmian o czerwonym, różowym, fioletowym zabarwieniu kwiatów. Spotykamy także w mniejszym zakresie żółte i białe.  

UPRAWA

Różaneczniki podobnie jak azalie wymagają kwaśnego odczynu podłoża. Możemy to osiągnąć wzbogacając posiadane podłoże o torf kwaśny lub gotową sklepową mieszankę ziemi kwaśnej dla azalii, borówek , różaneczników  itd. Dodatkowo warto zakwasić odpowiednim nawozem oraz corocznie specjalistycznymi nawozami do tego typu roślin. Warto także obsypać posadzone sadzonki  korą sosnową, która oprócz zakwaszania zabezpieczy przed utratą wilgoci i przenikaniem mrozu zimą.  Rośliny te wymagają wilgotnych i żyznych podłoży, w związku z tym warto podlewać nasadzenia  w upalne dni. Idealnym stanowiskiem jest cień i półcień. Pomimo predestynacji do takich warunków , możliwe jest nasadzenie w pełnym słońcu , ale wymaga to utrzymywania odpowiedniej wilgotności podłoża.  

Te wywołujące niesamowite wrażenia estetyczne, piękne kwitnące rośliny , są chętnie i często wykorzystywane przez projektantów, ogrodników i mniej lub bardziej wyedukowanych samouków. Nie bez powodu. Stanowią one unikalny materiał nasadzeniowy, zwłaszcza ze względu na obfitość kwitnienia i preferowane stanowiska. Jak wspomniałem wyżej, na przestrzeni lat zostało wprowadzonych do sprzedaży powszechnej wiele kultywarów o różnych cechach wyróżniających – wielkość dorastania, barwa kwiatu i wymiar liści.

Prognozuję, że pojawią się kolejne ciekawe odmiany , którymi będziemy mogli wzbogacić nasze nasadzenia. Pozwala to na wszechstronne wykorzystanie tych roślin i włączenie do heterogenicznych układów. Mogą pełnić rolę materiału nasadzeniowego w parkach, skwerach , arboretach, elementu dominującego w kompozycji, roślin pojemnikowych na parkingach, przy hotelach i restauracjach, składnika układów wielogatunkowych oraz monokulturowych itd. Są częstym składnikiem kompozycji wzorowanych na styl krajobrazowy (Exbury Garden w Hampshire) i japoński (Ogród Japoński we Wrocławiu).

Ich ekspresyjne oddziaływanie na zmysły stawia je pośród najatrakcyjniejszych roślin z kategorii ozdób ogrodowych. Powinny one wzbogacić każdy ogród i przez wiele lat radować wzrok użytkowników.

RHODODENDRON

POLECAMY